The Class of '99 was de laatste vwo eindexamengroep van de vorige eeuw, en de eerste klas die Mr. Weel op het Ichthus les heeft gegeven. Dat heeft trouwens maar een maand of 4 geduurd, want ik kwam pas in februari en in mei deden ze eindexamen. Toch had deze klas, die bomvol unieke persoonlijkheden zat en waar een hele leuke groepssfeer hing, zo'n indruk gemaakt dat het afscheid moeilijk was.

Een flinke afscheidspeech tijdens de diploma-uitreiking was het logische gevolg. Hieronder een kort fragment waarin ik slechts een paar redenen vertelde waarom ik de klas zo leuk vond:

Jullie klas was the best. Jullie waren vrolijken gezellig. Jullie vonden mijn favoriete Salinger-verhalen echt leuk, of konden dat heel goed faken. Jullie waren zelfs schattig als jullie boos waren, omdat jullie bijvoorbeeld niet goed konden presteren in slechts tien minuten [ik had een idioomtoets gegeven waar ze maar 10 minuten de tijd voor kregen. De halve klas explodeerde bijna!]. Maar geloof me, daar hebben een heleboel mensen wel eens last van. Ooit is er iemand boos uit de klas weggelopen, maar zij belde me ’s avonds nog thuis op om haar excuses aan te bieden. That killed me. De bootbarbecue [examenfeest op een boot, waarbij ik nog een unplugged versie van "zipper" heb uitgevoerd. Heeft iemand hier nog foto's van eigenlijk?] van vorige maand was zeker een hoogtepunt in mijn middelbare schoolcarrière, en ook in mijn muziekcarrière trouwens, want nog nooit hebben 50 mensen tegelijk met mijn hit “I don’t want no zipper in my pants” meegezongen!

Op zich was dit al genoeg om een eigen nis in de Galerij der Groten te bemachtigen, maar deze groep heeft ook nog eens de laatste grote examenstunt op zijn naam staan!

Docenten kregen in de loop van het schooljaar een of andere enquête over van alles en nog wat, met onder andere de vraag "waar kunnen we je 's nachts voor wakker maken?" Het bleek dat de hele enquête nep was en dat alles aleen om deze vraag draaide, want de nacht van de laatste lesdag kwamen ze de leraren ook écht  daarvoor wakker maken!

Ik heb nog steeds spijt dat ik toen geen "tieten in de slagroom" heb opgeschreven, maar ik had helaas "Turks Fruit" ingevuld, en daarmee bedoelde ik het snoepgoed, niet het boek of de film. Enfin, ik werd midden in de nacht (ik woonde nog in Hoorn!) door een enorme groep leerlingen overvallen, moest een bak van dat spul opeten, uit het boek voorlezen en werd ook nog getrakteerd op een of andere Turkse vruchtbaarheidsdans!

\

Alles werd op foto en film vastgelegd en een paar dagen later was er een heus gala in de kantine waarbij oscars werden uitgereikt aan alle docentenfilmsterren:

Na de examens waren veel leerlingen uit deze groep Meester Weel nog niet vergeten, en ze kwamen zelfs weer helemaal naar Hoorn om even op zijn bank te hangen!

Soms met zijn tweeen...

en soms met een heleboel tegelijk!

Er is ook een class of 99 hyve!


Ken je iemand of ben je iemand van deze Groten? Klik dan hier en laat wat van je horen in het gastenboek