Een weekje Groenlo bij de Glorietjes
Lief dagboek,
na een veeeeel te lange logeerpartij bij ene juf Tamara mocht ik eindelijk weer eens op vakantie. Dit keer ging ik met de familie glorie een weekje naar Groenlo, vlak bij de Duitse grens. Mijn nieuwe baasje was te lui om van tevoren haar tas in te pakken, dus dat moest allemaal de dag van vertrek gebeuren. Het was een hoop gestress maar uiteindelijk zaten we met zijn allen in de auto gepropt. Omdat het zusje van mijn baasje haar cavia mee wilde, zaten mijn baasje en ik helemaal shocking klem op de achterbank. Zo'nklein beestje met zo'n enorme kooi! We zijn maar niet gestopt onderweg omdat alle spullen de auto uit knalde zodra je de deuren open deed. Na ruim 2 uur mocht ik er eindelijk uit, maar ik kon niet eens meer lopen van de spierpijn. Dus zette het zusje me bij haar cavia, en ging de rest de spullen uitpakken.
Jammer genoeg mocht de cavia met niet zo, en hij vond het wel grappig om me klem te zetten tussen het traliewerk:
Toen kwam gelukkig mijn baasje weer terug en die bracht me snel naar boven. Ik had daar een eigen kamer want we zaten met vier mensen in een zespersoons huisje. De rest van die eerste dag hebben we uitgeteld voor de tv gezeten, en een beetje gebadmintond.
De volgende dag ben ik naar het zwembad geweest waar gratis zonnebanken waren! Jullie kunnen dus wel raden wat ik daar de hele tijd heb gedaan. Een lekker kleurtje is natuurlijk wel belangrijk in een gebied met zoveel leuke koeien! Na het zwemmen zijn we naar Groenlo gereden, want het was koninginnedag vandaag. Maar blijkbaar had niemand daar ooit van de koningin gehoord, het was een saaie boel, geen mensen en de winkels waren dicht.
Toen zijn we een rondje over de camping gelopen, en het zusje stapte vol in een modderplas! Het was zo'n hele diepe en het water liep haar schoenen in. Mijn baasje en ik stikte zowat van het lachen maar zelf vond ze het blijkbaar niet zo grappig, die blik op haar gezicht voorspelde niet veel goeds.
De volgende dag werd ik na een heerlijk ontbijtje meegesleept naar de
fietsen verhuur. Nadat we de fietsen en een lunchpakket gehaald hadden, gingen we op pad. Ik werd onder de snelbinder gepropt en mijn arme spierpijn speelde weer op. Maar niemand hoorde mijn geklaag omdat ze het zelf te druk hadden met hun eigen geklaag. Na tien minuten zaten ze al te zeuren over een zere kont, ja dat heb je met huurfietsen hè! Gelukkig stopte we na een tijdje bij een café waar ik een heerlijk stukje appeltaart heb gegeten.
Terug moesten we tegen de wind in fietsen en ik had dus alle tijd om te
klagen omdat niemand meer energie had om er wat van te zeggen.
Maandag zijn we weer naar Groenlo geweest en dit keer waren de winkels gelukkig wel open. Er was ook een hele leuke dierenwinkel waar ze heel veel dieren hadden behalve koeien. Dat was jammer maar de andere diertjes waren ook wel leuk om mee te kletsen.
Dinsdag was er weer een fietsdag gepland, en weer moest ik onder de
snelbinder. Daar had ik mooi geen zin in, en voordat ze de camping afreden glipte ik terug naar het huisje. Ik had dus mooi een dagje de tv voor mezelf. Toen iedereen weer thuis kwam en zag dat alle chips op was, was de sfeer een beetje gespannen, zou dat nou door mij komen? Het zusje had besloten me in de magnetron te proppen (zou dat nog van die plas zijn?) en ze had er heel veel lol in:
Toen mijn baasje zag dat mijn hele achterkant geschroeid
was, heeft ze me snel in de koelkast gestopt
Of dat nou zo'n goed idee was heb ik nog mijn twijfels over, maar het verkoelde in ieder geval wel. Ik moest na dit avontuur echt even op bed gaan liggen en ik heb tot de volgende dag uitgeslapen. Toen ik wakker werd lag er een briefje waarop stond dat ze naar de markt in Winterswijk waren.
Ik had dus weer een relaxte dag, maar dit keer besloot ik van de chips af te blijven. Ik heb trouwens ook een stijve nek, want ik moest alle avonden badminton-supporter spelen.
De laatste dag heb ik lekker liggen zonnen:
En toen was het alweer tijd om in te gaan pakken. Dit keer ging het gelukkig niet zo gestresst, maar de auto was helaas nog altijd even krap. Thuis aangekomen werd ik weer in de hoek gezet. De rest van de week heb ik
daar gestaan verlangend naar vrijdag, dan kwam ik tenminste weer van mijn plek af. Eindelijk was het zover, ik mocht weer mee naar school. Het viel me erg tegen dat ik niet met enorm gejuich werd ontvangen, integendeel, niemand had zin in een week met mij. Toen werd ik dus maar in de handen van ene Danielle Martens geduwd, en ze keek alles behalve blij. Ik werd dan ook meteen in haar kluisje gestopt en ik blijf hopen dat ze de rest van de week ietsje aardiger zal doen. Maar ik wed dat ik haar met mijn charme wel zover krijg!
Groetjes Hannibal
Klik hier voor mijn volgende logeerpartij
Terug naar mijn vorige logeerpartij
