De traditionele muziekavond was weer een groot feest dit jaar. Op het podium gebeurden prachtige dingen, maar waar ikzelf het meest van onder de indruk was, was het laaiend enthousiaste publiek. Zij zorgden ervoor dat iedereen die het podium op durfde, zich een tijdje écht een superster waande. Meester Weel zelf stond voornamelijk te balen dat hij zelf niet op  de planken stond dit jaar.

De dresscode was deze keer "proud to be fout", ik zet het er maar even bij, anders zou de argeloze Weelwebbezoeker een héél verkeerde indruk van ons Ichthus College kunnen krijgen. Zowel op het feest zelf als in het gastenboek is mij veelvuldig verweten dat ik me zelf niet aan de de dresscode heb gehouden, en daar wil ik nu drie dingen over zeggen:

1. elke dag moet ik op school aanhoren hoe fout mijn outfit van die dag wel niet is, dus volgens mij hóefde ik niets te veranderen.

2. Ik had wél mijn best gedaan om iets fouts aan te trekken, maar als dat niemand op is gevallen, bewijst dat punt 1 des te meer!

Klik op de pagina met foto's die je wilt bekijken
(ongeveer 600kb per pagina)