23 -30 december 2006
Hannibal proeft de sfeer van een
Engelse kerst
----
Een week voor kerst ging de familie Widen naar Engeland. Loek en Janet, goede vrienden van de Widens gingen mee, maar, nog belangrijker ik mocht ook mee. Want hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar het was me toch eens een weekje, lees maar verder dan zul je het begrijpen
Ik. was helemaal klaar voor de reis, mijn passport mee inenting tegen de gekke koeien ziekte gehad. Ja, mensen deze koe was er helemaal klaar voor.
Tijd om te vertrekken, ik had een mooie plaats uitgezocht bij het raam. Nog heel even en we zaten onder het Engelse Kanaal, maar wat een teleurstelling zeg. Ik zag niet eens een haai zwemmen of gezonken schepen. Alleen maar zwarte muren. Boorrinng!
De enige manier om in Engeland een dag te beginnen is door een volledig engels onbijt te eten – gebakken eieren met bacon, toast en HP sauce. Heerlijk!
De beroemde “Covered Market” in Oxford. Het was nog maar een weekje voor Kerst dus de slagers hingen vol met kalkoenen, die zoals iedereen weet gegeten worden met het kerstmaal.
Ik was zo nieuwsgierig dat ik besloot een kijkje dichterbij te nemen. Hmmm, hè hè, ok gezien. WEG WEZEN!
Zo, da’s beter. Het was een heerlijke dag voor een wandeling rond een van Oxford’s meest beroemde universiteiten, Christchurch. Tony Blair studeerde hier ook. Wie weet zie ik wel wat foto’s van hem hangen.
Wow, indrukwekkend niet? Dit is de hoofdingang van Christchurch. We moesten helaas omlopen, koeien mochten alleen binnen via de achter ingang.
Het is hier ook erg koe-vriendelijk. Kijk maar naar dat grasveld; ik zou hier uren kunnen grazen. Maar ja, zo te zien zijn mijn maatjes hier al geweest, zo kort is het gras.
Het is tijd voor een kijkje binnen een van Engeland’s meest beroemde universiteiten. Herken je dit? Hier zijn stukjes van The Great Hall in Harry Potter gefilmd.
Aha, net op tijd. Er is vanavond een special kerstdiner voor de studenten. Dus ik zorg ervoor dat ik ook een plekje krijg. Dat groene ding op tafel is een Christmas Cracker. Die Engelsen weten wel hoe ze lol moeten maken met Kerst.
Prachtig niet? Lijkt me een gezellig sfeertje vanavond. Ik hoop alleen dat er kalkoen op het menu staat en geen rundvlees.
De Bridge of Sighs in Oxford. Deze brug deelt zijn naam met de Bridge of Sighs die in Florence staat. Die Engelsen geloven dat dit de eerste was. Mmmm, I don’t think SO!
In de Oxford shopping mall liep er iemand naar ons toe en zei: ‘Hey, where did you get him?’ ‘Who, this guy under me? I won him in a lottery,’ zei ik.
Tijd voor een drankje in een Engelse pub. Ik zei dat ik 18 was (die sukkel geloofde me ook nog) dus mocht ik een Engelse Guinness proeven. Heerlijk!
Het lukte arme David niet, dus hij moet genoegen nemen met een cola (huh huh). Nou ja “Bottoms up!’’ zoals de Engelsen zeggen.
De volgende dag was het tijd voor een dagje Londen. We pakten vanuit Hammersmith de metro en kwamen meteen uit bij Westminster. Daar kreeg ik eindelijk de wereldberoemde Big Ben te zien.
Niet ver van de Big Ben (eigenlijk daarachter) bevindt zich het grootste Reuzenrad van Europa, The London Eye. Prachtig! Helaas durfde ik er door mijn hoogtevrees niet in. Wat verwacht je dan? Ik ben toch niet gek?
Maar ik durfde wel op de foto met dat reusachtige Rad in de achtergrond. Ik moest alleen wel uitkijken dat ik niet van de rand afdonderde en in de River Thames viel.
Naast de Big Ben staat het Engelse Lagerhuis, de werkplek van Tony Blair. Vandaag was het zondag dus waarschijnlijk was hij alvast kerst-inkopen aan het doen. Misschien zie ik hem later nog wel in Harrods.
Even een kijkje dichterbij de Big Ben nemen. Elke wijzerplaat is ongeveer 8 m in diameter. Trouwens Big Ben is niet de naam van de klok zelf maar van de Bel die wel 13 ton weegt.
Ik kon de verleiding niet weerstaan een telefoontje te plegen. Helaas had ik onvoldoende muntjes om Nederland te bellen, ik bleef zelfs tussen de deur vastzitten. Waar is mijn mobieltje?
Zonder de beroemde double-decker bus zou London niet meer hetzelfde zijn. Hier wordt er een ingehaald door een fietser. Ik wilde er dolgraag in. Maar David had iets anders in zijn hoofd.
Nu begreep ik waarom. Tony Blair was helemaal geen kerst-inkopen aan het doen. Ik kon het niet precies volgen maar Tony wel, en die arme George W. Bush deed zijn best.
Harrods, het meest bekende warenhuis in Engeland, speciaal verlicht voor de kerst. Prachtig van buiten en nog mooier van binnen.
Sunday Roast mag niet ontbreken aan een bezoekje aan Engeland. Ik houd toezicht, terwijl David’s vader het vlees snijdt. En oma geeft het nodige commentaar.
Ze zeggen dat de engelse niet kunnen koken. Amahoela, we hebben hier alleen maar lekker gegeten, en de kerst moet nog komen!
Net tijd voor een groepsfoto voor vertrek. De foto mist alleen de knapste, ikzelf. Maar ja, iemand moest toch de foto nemen!
Weer op de trein voor de terugreis. Een onnuttig feitje: de tunnel ligt 50 meter onder de zeebodem, en de aarde die uitgegraven werd heeft Engeland 25 hectare groter gemaakt.
Terug in de Velserbroek nog heel eventjes tijd voor wat meer kerstsfeer. Ik help David met de mince pies te bakken. Het geheim ligt in het maken van het deeg. Dus zing maar mee: “ROLLING, ROLLING, ROLLING.”
Het maken van mince pies is een Engelse traditie, mince pies symboliseren namelijk Jezus in zijn kribbe. Mensen maken ook wel eens een wens bij de eerste hap. Het zal wel, ik weet alleen dat ze zoooooooooo lekker zijn! THE END
Klik hier voor mijn volgende logeerpartij
Terug naar mijn vorige logeerpartij
