21-12-2006 t/m 01-01 2007

Een week chillen bij royalty Kroon

Zoals elke week werd ik donderdag in een kluisje gedumpt. Mijn nieuwe baasje was gelukkig wel zo lief om wat leesvoer achter te laten. Zoals jullie al wisten ben ik een heel slimme koe, maar het kan nooit kwaad om je kennis over de Latijnse cultuur op te frissen. Ik heb gejankt, joh! De hele school hoorde geloei komen uit het kluisje van Aline. Die verhalen over Aeneas en Dido zijn gewoon zo hartverscheurend :’(. Gelukkig ben ik een onweerstaanbare koe en zal ik nooit zo hard worden gedumpt als zij.

Toen ik aankwam bij het huis van Aline, werd ik als eerst voorgesteld aan iedereen. Helaas vonden ze me niet zo indrukwekkend. Toen Aline even haar wekelijkse krantenwijkje ging lopen, ging ik het huis verkennen. Zo ontdekte ik twee konijnen buiten in de vrieskou. De strontchagrijnige Bugs Bunny en de hyperactieve Luitenant Generaal Den Beer Portugael (ik maak geen grapje, zo heet ze echt, de arme schat).

Twee uurtjes later kwam m’n baasje weer thuis. Ik kreeg wat chocolademelk en samen gingen we gezellig een leuke kerstcd samenstellen voor het kerstontbijt. Die hele avond verheugde ik me op het kerstontbijt van de volgende dag, ik deed geen oog dicht.
Eindelijk was het dan zover, ik poetste mijn tanden, deed een net koeienpak aan en fixte mijn haar. Alleen het gebeurde weer. Ik werd vergeten! Want toen ik naar de schuur waggelde (met een veel te strakke koeienpak aan kan je niet zo goed lopen), zag ik dat haar fiets al weg was. Boos en verdrietig zocht ik troost bij Luitenant.

Die middag kwamen twee vriendinnen van Aline, Zahra en Kirsten langs om een film te kijken. Ik ben helemaal gek van ze en ik kan niet wachten tot ik bij hen mag logeren J De film Pirates of the Carribean 2 ging in de dvd-speler, wat ik erg stoer vond want ik ben een grote fan van Johnny. Ik mocht zelfs nog even met hem op de foto!



Zaterdag mocht ik heerlijk uitslapen. Ik hoefde niet bang te zijn dat ik wakker werd door Aline, want die sliep tot laat in de ochtend, de slaapkop. Een ontbijtje op bed kon ik dus ook wel vergeten. ’s Middags ging m’n baasje kaartjes lopen. Alleen kwam ze na een uur al verbitterd thuis, omdat er niemand thuis was. Ik, als knuffelkoe, kon haar gelukkig weer opvrolijken. Toen ik op onderzoek ging in haar kamer kwam ik nog iets leuks tegen. Het was  een antieke zwarte doos met controllers. Ik las dat het om een Nintendo 64 ging. Al snel snapte ik hoe het werkte maar de spellen doen pijn aan je ogen als je gewend bent aan de goede kwaliteit van de Xbox 360 en Playstation 2. Terwijl ik deze uitermate fascinerende spelcomputer bestudeerde, werd ik gestoord door mijn baasje. Ik kreeg een preek over privacy en beleefdheid. Het ging m’n ene koeienoor in en de andere weer uit. Gelukkig kon ik haar overhalen nog een spelletje Smash met mij te spelen. Hier nog een foto van mij en m’n nieuwe vriend Pikachu.



Die zondag begon vreselijk. Ik werd veel te vroeg wakker gemaakt, ik schrok, want als Aline voor 9 uur haar bed uitkomt, kan dat maar één ding betekenen: brand! Ik loeide de longen uit mijn lijf, zeg. Gelukkig bleek dat ze naar de kerk gingen. Ik hoefde niet mee, ze zeiden dat een koe in de kerk teveel zou afleiden. Geen idee hoe ze daar op komen, mijn kleuren camoufleren waarschijnlijk wel met de grond. Gelukkig stonden mijn kleuren wel goed bij de bijbel, dus ging ik dat boek maar lezen. Er stond zelfs een stukje in over mijn edele voorouders:
‘Twee volle jaren later kreeg de farao een droom. Hij droomde dat hij aan de Nijl stond. Toen zag hij zeven koeien uit de Nijl komen; het waren mooie koeien, die goed in hun vlees zaten’.
|Ik vraag me af of koningin Beatrix ook over mij droomt.

De volgende dag was het kerst. De oma van Aline kwam op bezoek en we gingen met z’n allen rummikub spelen. Ik was er aardig goed in, totdat ze ontdekten dat ik af en toe een steen onder de tafel schoof. Die avond gingen we lekker gourmetten. Heerlijk was dat zeg, ik heb de hele week niks meer hoeven te eten, want ik at voor 6 koeien. Helaas was er die avond ook een hond bij, eentje die het op mij had gemunt. Mijn knapheid is zowel een zegen als een vloek. Klinkt dat poëtisch of niet? In de volgende tekening komen mijn goede looks ook erg goed naar voren, getekend door mijn oude vriend Henk die ik nog ken van mijn reis naar Rome.

De dagen daarna verstreken met veel rummikub, nintendo en buikpijn van het gourmetten. In het weekend gingen we naar Harderwijk, een supergezellige stad. Ik had zelfs oogcontact met één van de cowtjes uit de wei. Tot de dag van vandaag droomt ze waarschijnlijk nog steeds over mijn sixpack, ik zeg ’t je: she wants me. Maar genoeg over mij, we gingen dus naar familie van mijn baasje. Het was allemaal heel leuk en aardig, maar ik keek al uit naar de volgende dag. De dag waarop ik alle vervelende logeerpartijen achter me kon laten, de dag waarop ik mijn goede voornemens maak voor een nieuw jaar, de dag waarop ik me kon volvreten met oliebollen.

Mijn baasje vertelde me dat we Oud & Nieuw in Velserbroek gingen vieren. Ook al ben ik fel tegen Velserbroek en al haar inwoners, tussen haakjes: grapje, voordat ik wordt aangevallen door de Velserbroekse maffia, ik ging mee, niet wetend dat ik dat ging betreuren. Wat een lawaaimakers zijn die familieleden zeg! Overal rennende koters die vuurwerk willen afsteken, ooms die doen alsof ze humor hebben en honden die elkaar het bot niet in de mond gunnen. Dus zocht ik mijn rust maar op in de keuken met een schaal oliebollen. De oliebollen en ik hadden het fijn, totdat ons moment werd onderbroken door mijn baasje die me snapte. Ach ja, zoals ze zeggen, all good things come to an end. Dus ook dit leuke logeerpartijtje bij de familie Kroon. De volgende dag mocht ik de rugzak weer in en was het de hoogste tijd om wat orde te gaan scheppen bij de familie al Zamily.

Dikke zoen van de allerslimste en niet te vergeten allerknapste koe, Master Hannibal.

Klik hier voor mijn volgende logeerpartij
Terug naar mijn vorige logeerpartij